ညနက္ႀကီးထဲ

ရြာေနတဲ့မုိးလုိ တဖြဲဖြဲ

လူ႕အျဖစ္ဟာ

ေလအေဝွ႕မွာ ညင္သာတုိးတိတ္စြာ ျဖဳတ္ခနဲေႀကြက်သြားတဲ့ ရြက္ေႀကြေလးေတြလုိ ေႀကြက်သြားဟန္နဲ႕

ညရဲ႕ ရုိက္ခတ္မႈမွာ

ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တုန္ခါေနခဲ့ပုံ ။   ။

စိတ္ကညႈိ႕တာနဲ႕ မုိးကသည္းေတာ့တာပဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အလြမ္းနဲ႕လႊင့္တင္လုိက္ေသာ ေလတံခြန္ေလးမင္းဆီမေရာက္ခင္ ျပတ္က်သြားပုံလမ္းမေတြေပၚေလွ်ာက္လုိက္ ေလွခါးထစ္ေတြတက္လုိက္ ဆင္းလိုက္ စကားေတြေျပာလုိက္ တိတ္သားအေဟာင္းလုိထစ္ထစ္သြားလုိက္ ရပ္ ရပ္ သြားလုိက္ အခုရွိေနတာ ငါေရာက္ေနတဲ့ေနရာ အမွတ္အသားေတြ သေကၤတေတြလည္း ငါမသိေတာ့ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီ အခုျမန္မာုစံေတာ္ခ်ိန္ဘယ္ေလာက္လဲ ေစာက္ျမင္အကပ္ဆုံး အဆုိေတာ္တစ္ေယာက္္ရဲ႕သီခ်င္းကုိ အရူးတစ္ေယာက္ ခဏခဏရြတ္ဆုိ ေႀကကြဲလုိ႕ တစ္ေယာက္တည္း သီခ်င္း ။   ။

ဖ်ားတဲ့ဘက္မွာ

ရယ္စရာမ်ားေကာင္းေနမလားကုိယ္တုိင္ေနမေကာင္းတဲ့ႀကားက က်န္းမာေရးဂရုစုိက္ဖုိ႕ တဖြဖြ မွာမိတယ္ အသံဟာ တုိးတုိးေလး ႏြမ္းရွကြဲအက္ ေခတ္ႀကီးကလည္း ရယ္စရာ မရယ္နုိင္တဲ့ ဘဝေတြ နဲ႕ လုံးခ်ာလည္ခ်ာ ငါတုိ႔ကမ႓ာ႓ၻ ေရာက္လာတဲ့မုန္တုိင္းဟာနာမည္အသစ္နဲ႕ ငလ်င္ဟာအင္အားျပင္းဆုံးစေကးနဲ႕ဆားစ္ ျပီးေတာ့ အခု မားစ္ အသစ္သစ္ဆုိတာေတြနဲ႕ အဆန္း /  အလန္းေတြခ်ည္းပဲ ငါ့စိတ္က ေရေငြ႕ေလးေတြလုိ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕လုိက္ ႀကမ္းျပင္ေပၚျပန္က်ကြဲသြားလုိက္ပင့္ကူအိမ္ေတြဆီေရာက္လုိက္ ဖတ္လက္စကဗ်ာစာအုပ္ေလးဆီေရာက္လုိက္ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ မင္းရွိရာေတာင္ေပၚျမိဳ႕ေလးဆီအေတြးနဲ႔ေရာက္သြားလုိက္ နာက်င္လုိက္ ျပီးေတာ့ စိတ္ဟာႀကမ္းျပင္ေပၚျပန္က်ကြဲသြားလုိက္ပါပဲဒီေန႕မွ ေဘးအခန္းကအသံေတြ သိပ္ဆူညံေနသလုိပဲဖုန္းျမည္သံက အရမ္းက်ယ္ေလာင္ေနသလုိပဲအခန္းတံခါးပိတ္ထားတယ္ မီးမွိတ္ထားတယ္ ျပီးေတာ့ မ်က္လုံးေတြမွိတ္ထားတယ္ မုိးေရစက္ေလးေတြလုိ တိတ္တိတ္ေလး က်ကြဲနာက်င္ေနရတာအရသာတစ္မ်ိဳးပဲ မင္းကုိမသိေစခ်င္ခဲ့ဘူး ငါဟာငါယုံႀကည္ရာအစြန္းတစ္ဖက္ဖက္မွာ ရပ္တည္ရဲရင့္ပစ္လုိက္ဖုိ႕ နာဖ်ားေနရဆဲ နွာေစးေနရဆဲ ေသြးေႀကာင္သူေခတ္ထဲကလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ပါ ဒီလုိနဲ႕ တလြဲေခတ္ႀကီးထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္နာဖ်ားေနရဆဲမဟုတ္လားငါ့အေပၚထားတဲ့ မင္းရဲ႕စုိးရိမ္စိတ္ေလးေႀကာင့္ ငါ့မွာ ပုိျပီး ပုိျပီး ဖ်ားရတယ္ မိရည္ရြယ္  ။  ။  

                                 သုမင္းညိဳ 

                                  14 July 2015

တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္စြာ လမ္းဆုံးကုိ  ကုိယ္ေခၚမသြားရက္ေတာ့ဘူး

ထားရစ္ခဲ့ရေတာ့မယ္ ေတြေ၀စြာ

လမ္းခြဲ ေရွ႔မွာ /  အနာဂတ္မွာ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းေတြမ ွတကယ့္က ုိအမ်ားၾကီး

“အစကဘာလုိ႕ခ်စ္ခဲေသးလဲ” ဆုိတဲ့ ေမခြန္းကုိ ခဏခဏထပ္ၿပီး

မေမးနဲ႕ေတာ့

အဲဒီေမးခြန္းအတြက္ အေၿဖဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွရွိလာမွာမဟုတ္ဘူး

ခ်စ္တာတစ္ခုပဲသိတယ္ဆုိတာ ဒီဘက္ေခတ္ၾကီးမွာ

ၿမိဳ႕ၿပထဲ မ်က္စိမွိတ္ လမ္းေလွ်ာက္ေနရၿခင္းပဲ

အႏၱရာယ္ဟာ အသင့္အေနအထား

မင္းဟာ ကုိယ့္လုိ ဥယ်ာဥ္ေၿမမ်ိဳးမွာ မပြင့္လန္းသင့္တဲ့ တစ္ပြင့္ပန္းပါ

တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ ႏွလုံးသားတည့္တည့္ဆီ မပစ္မိခင္ေတာ့

ခ်စ္ၿခင္းဟာ ေပ်ာ္စရာေတြပဲေပါ့

အဆင္မေၿပတဲ့အခါ ခ်စ္ၿခင္းေမတၲာဆုိတာကလည္း

ထိ ရွ ေပါက္ ကြဲ လြယ္ေသာ ေဖါက္ခြဲေရး ပစၥည္းတစ္မ်ိဳးပဲ

ၿပိဳေတာ့မယ့္ ေခ်ာက္ကမ္းပါး အစြန္းတစ္ခုမွာ ရပ္ေနရၿခင္းပဲ

မင္းတုိ႕လုိအရြယ္ေလးေတြ အသည္းေပါက္မတတ္ခုိက္တယ္ဆုိတဲ့

စိတ္ကူးယဥ္ ကုိရီးယား အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြထက္

လက္ေတြ႕ဘ၀ဟာဆန္းၾကယ္

မေရရာေသးေသာ အနာဂတ္ ဘ၀ေတြနဲ႔ ကုိယ္ဟာ

အခုထိ လြင့္ေနရတုန္းပဲ

ေနာက္ဆုိရင္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ရလာတဲ့ မေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကုိ

ကုိယ့္ေၾကာင့္ရလာတဲ့ ခ်စ္ၿခင္းေတြနဲ႔ ဘယ္လုိမွ ေခ်ပၿပီး ရယ္ရႊင္ႏုိင္ေတာ့မွာ

မဟုတ္ပါဘူး

မဟုတ္ဘူးလုိ႕ခပ္လြယ္လြယ္မၿငင္းနဲ႕ ေသခ်ာတယ္

မင္းဟာ အရြယ္ငယ္ငယ္ ေသြးသားႏုနယ္သူ စိတ္ကူးယဥ္ တတ္စ

ခ်စ္ၿခင္းကလြဲရင္ ဘာကုိမွမွန္ကန္စြာ ေတြးေခၚမဆုံးၿဖတ္ႏုိင္ေသးသူ ၿဖဴ

နာက်င္မႈကုိ ဘာအေရာင္မွ ထပ္မဆုိးခ်င္ပါနဲ႕ေတာ့

ခြင့္လႊတ္ပါလုိ႕ ေၿပာမထြက္ခဲ့ေပမယ့္ တုိးတုိးေလး

” ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ပါေစ ”

ဘယ္သူ႕စာသားေလးလဲ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ေၿဖသိမ့္ႏုိင္စရာ ရြတ္ၿပခဲ့မယ္

“မင္းဘက္ကၾကည့္ေတာ့ ဆုေတာင္းၿပည့္ေစတီေလးပါ

ကုိယ့္ဘက္ကၾကည့္ေတာ့ လြမ္းေစတီပါ ညီမငယ္ေလး ၿဖဴ “

တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ေတြေ၀စြာ မၿပတ္သားစြာ ရပ္ၾကည့္ေနတယ္

တစ္ေယာက ္မ်က္၀န္းထဲမွာ တစ္ေယာက္

တင္းက်ပ္စြာ ေပြ႕ဖတ္ထားမိေပမယ့္ ရႈေမ်ာ္ခင္းေတြက တစ္ေနရာစီ

နာက်င္မႈနဲ႕အတူ စုိ႕တက္လာေသာ မင္းမ်က္၀န္းမွ မ်က္ရည္စက္မ်ား

ေ၀့သီ

ပတ္၀န္းက်င္က ဘာမွမၿမင္ရေတာ့ေအာင္ မႈန္၀ါးလားတယ္

ဆုပ္ကုိင္ထားေသာ လက္မ်ား ေၿဖေလ်ာ႔လုိက္မိတယ္

မင္းမ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္စေလး ခုန္ဆင္းမလာမီ

မပြင့္တပြင့္ မင္းႏႈတ္ခမ္းပါးတုိ႕က နာက်င္ကြဲရွေသာ စကားသံေတြ ထြက္မလာမီ

အရင္လုိဘ၀ထဲကုိ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ၿပန္သြားခဲ့ပါတယ္

လမ္းခြဲ ။                              ။

                                                     သုမင္းညိဳ

                                                  ၈ . ၉ . ၂၀၁၁

                                                  ၁၂း၂၂ နာရီ

                                                   ဘူးသီးေတာင္ၿမဳိ႕

ၿမိဳ႕ကုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပထမဆုံးစေတြ႕မွာက

သေဘာၤဆိပ္က ဆင္းဆင္းခ်င္း အထုပ္အပုိးေတြလုထမ္းမယ့္ အထမ္းသမားေတြရယ္

……..မွ လႈိက္လွဲစြာၾကိဳဆုိပါ၏ ဆုိတဲ့ ၿမိဳ႕ အ၀င္ဆုိင္းဘုတ္ၾကီးရယ္ပဲ

အဲဒီမွာ စေတြ႕ေတာ့တာပဲ

ရခုိင္ၿပည္နယ္ကုိေ၇ာက္ရင္ ေရစာ / ပင္လယ္စာေတြ မစားခ်င္မွအဆုံးေနမွာေပါ့တဲ့

ဒီဘက္ကလူေတြအေခၚ ၿပည္မ ဆုိတဲ့ ေနရာၾကီးက သယ္ရင္းေတြက ေၿပာတယ္

စားလုိက္ရတာေရစာ မုန္းမတတ္ စီးရတဲ့ ေရေၾကာင္းခရီးကုိ ေၿပာၾကတာေနမွာ

အခု

ဘယ္လုိၿပန္ေၿဖရမလဲ ကုိယ့္စိတ္ကုိ /  မင္းတုိ႕ေမးခြန္းေတြကုိ

ရယ္စရာေမာစရာေတြခ်ည္းပါပဲ ရယ္စရာေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ေမာစရာေတြ ပါပါလာတယ္

ဒီမွာေတာ့ေပါတာဆုိလုိ႕ တစ္ေန႕စာတစ္ေန႕ ခက္ခက္ခဲခဲ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရတဲ့

ဘ၀ေတြေတာ့ ေပါတယ္ ေနရာအနွံ႕ အၿပားမွာ ေတြ႕ရ

အစြဲအလန္းဟာ အႏၱရာယ္ ရွိေသာ အဆိပ္အေတာက္တစ္မ်ိဳးပဲ

ဘာမွ ဆြဲစရာ မရွိေတာ့တဲ့အခါ ဘာမွ မလန္းေတာ့ဘူးေပါ့ ဂြမ္းၿပီးရင္းဂြမ္းတယ္

လက္ဖက္၇ည္တစ္ခြက္လုိ႕မွာလုိက္

၇င္ က်ဆိမ့္ / ခ်ိဳက် / ခ်ိဳေပါ့ လားဘာမွမေမးဘူး

မွာတာနဲ႕ အုိးထဲထည့္ေဖ်ာ္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ကုိ ခြက္နဲ႔ခပ္ၿပီး ေရွ႕ကုိေ၇ာက္လာ

အရသာ ကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ဆုံးၿဖတ္ရတယ္ သုံးသပ္ရတယ္

ဘယ္လုိမွာမွာ ဒီအရသာပဲမုိ႔ “ဘာလာလာ“ လက္ဖက္ရည္ လုိ႕ နာမည္ေပးလုိက္တယ္

ေလယူေလသိမ္းဟာ ၀ယ္ယူမယ့္ပစည္းေတြကုိ ေစ်းတက္ေစတဲ့ အသံထြက္ပဲ

သူတုိ႕ေၿပာတ ဲ့သယ္ယူစရိတ္ ဆုိတာကုိ အေၾကာင္းမသိတာနဲ႔

ကုိယ္ကထပ္ေဆာင္း ေပးလုိက္ရတာပဲ ေပါက္ေစ်းကုိ သိရမယ္

လုိ္အပ္ရင္ အရူးကြက္လည္းနင္းႏုိင္ရမယ္ နင္းလည္းနင္းရတယ္ မလြယ္ဘူး

မုိးကလည္း မုန္းေအာင္ကုိရြာ မုိးတြင္းဆုိေတာ့ အသီးအ၇ြက္ေတာ့ရွားမယ္ေလ

ဘယ္လုိၾကီးလဲလုိ႕ေတာ့ အံ့ၾသၿပီးမေမးလုိက္နဲ႔ ဒီလုိပါပဲလုိ႕ ေၿဖလိမ့္မယ္

ဒီမွာေစ်းေပါတာ ဆုိလုိ႕ ဆံပင္ညွပ္ဆုိင္နဲ႕ ေရႊေတာင္ၾကားပဲ

ဘာလာလာေက ညွပ္ ေလွ်ာ္ ေဆး ေပါင္းသင္ အေၾကာေလွ်ာ့ အလုိအေလ်ာက္

ထမင္းဆုိင္ေကာင္းေကာင္းစားခ်င္

ရင္ေတာ့ “၀င္းေဇာ္မုိး“ ကုိသြားရတယ္

ေကာက္ေၾကာင္းအလန္းေလးေတြ ရႈိးခ်င္ရင္ေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကုိေစာင့္ရတယ္

ေစ်းေန႕ကုိေစာင့္ရတယ္ တစ္ပတ္မွာနွစ္ရက္ ( ၾကာသပေတး ၊ တနဂၤေႏြ ) ေစ်းေန႕

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕သုိ႕ ၁၃မုိင္

ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕မွ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ ။                      ။ 

             သုမင္းညိဳ

            ၁ ၁၀ ၂၀၁၁

           ၀ ၉ ၄ ၀ နာရီ

                                                                      ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕

မွတ္ခ်က္ ။  ။ ( ၀င္းေဇာ္မုိး ) ရခုိင္ထမင္းဆုိင္နာမည္ ။       ။

ဟုတ္တယ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ။အဲဒါေမာင္ေပါ့ ။အခု ကၽြန္မ ေနမေကာင္းဘူး ။ကၽြန္မဖ်ားေနတယ္ ။တစ္ကုိယ္ရည္အေဖာ္မဲ့ အားငယ္စြာ ။ ကၽြန္မေနမေကာင္းၿဖစ္တုိင္း အစာေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ၀င္ေအာင္စားဖုိ႔ ၊ စားခ်ိန္မွန္ဖုိ႔နဲ႕ ေဆးေသာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ေတြကုိ ဖုန္းဆက္ဆက္ၿပီး သတိေပးတတ္တဲ့ အသံေလးေတြ ၿပန္ၾကားခ်င္ေနမိတယ္။ ဖုန္းဆက္ၿပီး ကၽြန္မကုိ သတိေပးပါဦးလား ။ အရင္လုိ ၾကင္နာတဲ့ အသံေလးေတြနဲ႕ မဟုတ္ေတာ့  ရင္ေတာင္ ကၽြန္မကုိ မုန္းတီးတဲ့ ခပ္ဆက္ဆက္ ခပ္မာမာ အသံနဲ႔ ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ ။အရင္လုိ ေမွ်ာ္လင့္မိေပမယ့္လည္း အရင္လုိ မရႏုိင္ေတာ့ပါဘူးေလ။သိစိတ္က မေမွ်ာ္လင့္ရဲေတာ့ေပမယ့္ မသိစိတ္ထဲက ေမွ်ာ္လင့္ေနမိေသးတယ္။ ေခၚသံ တစ္စုံတစ္ရာမ်ား ၾကားရေလမလားလုိ႔ တယ္ေလးဖုန္းေလးဆီ ခဏခဏ ေငးၾကည့္မိတယ္  ။ ကၽြန္မကုိ ဖုန္းေခၚပါလားေမာင္ ။ကၽြန္မ ေမာင့္ကုိ ဖုန္းေခၚဖုိ႔ အင္းအားမရွိလုိ႕ပါ ။ဖုန္းထဲမွာကၽြန္မ ငုိတုန္းက ေၿပာလုိက္တဲ့စကားေလ ” မင္းတုိ႔မိန္းမေတြရဲ႕ အၿပင္းဆုံးနဲ႔ ေနာက္ဆုံးလက္နက္က မ်က္ရည္ပဲလား … မင္းလည္း ခပ္ညံ့ည့့ံ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ… ငါ စိတ္အပ်က္ဆုံးကလည္း ခပ္ညံ့ညံ့ မိန္းမေတြရဲ႕ မ်က္ရည္နဲ႕ ရႈိက္သံေတြပဲ…ငါမင္းကုိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္တယ္ ” ။ မဟုတ္ဘူး… မဟုတ္ဘူး ။ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္း ေသြးပ်က္ ထိတ္လန္႕စြာ ၿငင္းဆန္မိတယ္ ။ လက္နက္မဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရယ္ ။ ကၽြန္မေၾကာင့္ ေမာင့္စိတ္ကုိ ၀မ္းနည္းနာက်င္ရဖုိ႔လဲ ဘယ္တုန္းကမွ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူးသလုိ ဘယ္ေတာ့မွလည္း မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။အဲဒီေန႕ကလည္း ေမာင့္ရဲ႕ ၿပင္းထန္တဲ့ စကားလုံးေတြေအာက္မွာ မငုိမိေအာင္ အားတင္းၿပီးေၿပာေနတဲ့ၾကားက ထိခုိက္နာက်င္ရလြန္းလုိ္႕ ကၽြန္မငုိလုိက္မိတာပါ ။ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ဆီက အမုန္းကုိ ရလုိက္တဲ့ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ေတာ့ မ်က္ရည္က်ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိသင့္ေသးတယ္လုိ႕ ကၽြန္မထင္ပါတယ္ေမာင္ ။ ကၽြန္မ ေတာ္ရုံနဲ႕ မ်က္ရည္လြယ္တဲ့ မိန္းမသားေတြထဲမွာ ကၽြန္မ မပါပါဘူးေမာင္ ။ အခုလည္း မငုိမိေအာင္ တင္းထားတဲ့ၾကားကပဲ ကၽြန္မ မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြ စုိ႕တက္လာၿပန္ၿပီေမာင္ ။ မ်က္ေတာင္ေလးမခတ္မိေအာင္ အခန္းေလး၇ဲ႕ အၿပင္ဘက္ကုိ ဆက္ၾကည့္ထားလုိက္တယ္ ။ သတိရစိတ္ကုိ အာရုံလႊဲၾကည့္တယ္ ။သတိမ၇ဘူး ၊ သတိမ၇ဘူး။ေမာင့္ကုိလုံး၀သတိမရဘူ

                                                                           ( ခ )

ေမာင္ေၿပာလုိက္တဲ့ စကားေလ။ ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မ ရူးေနတာ ။ ေမာင္နဲ႔ပတ္သက္လာရင္  ဘယ္အေၾကာင္းအရာမဆုိ ကၽြန္မ ခံစားမႈေတြက ထိခုိက္လြယ္ ခံစားလြယ္ အၿမဲတမ္း အရူးတစ္ပုိင္း။ အခု ၿပန္ေတြးေနမိတာေတာင္ အရူးတစ္ပုိင္း ေသြးရူးေသြးတန္း ။ ေမာင္နဲ႕အတူေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ ၿပည္ လမ္းမၾကီးေတြ ေမာင့္လက္ေမာင္းေလးေတြကုိဆုပ္ကုိင္ ေမာင့္ပုခုံးေလးေပၚမွာ ကၽြန္မေခါင္းေလးမွီၿပီး ကုန္ဆုံးသြားတဲ့ ညေနညိဳရီေတြ ေမာင့္အနမ္းေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေနက် ညေနအိမ္ၿပန္ခ်ိန္ေတြ ။နီယြန္မီးေရာင္ေတြေအာက္ကညေနလမ္းေတြအတူဆုံခ်ိန္ေတြကုိ ေမာင္နဲ႔အတူၿပန္ေလွ်ာက္ခ်င္ေနမိေသးတယ္။ ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေတြနဲ႕အိမ္ၿပန္တဲ့အခါကားဂိတ္ကုိအၿမဲတန္းလုိက္ပုိ႕တတ္ၿပီးအိမ္ၿပန္ေရာက္ခ်ိန္ေတြကုိမွန္းၿပီး ေရာက္ၿပီလားလုိ႔ဖုန္းဆက္ၿပီးဂရုတစုိက္ေမးတတ္တဲ့ ေမာင့္အသံေတြၿပန္လုိခ်င္ၿပန္ၾကားခ်င္ေနေသးတယ္။ 

လူတုိင္းနီးပါး အခ်စ္နဲ႔ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ကဗ်ာဆန္သြားတတ္ၾကတာပါပဲလုိ႔ ေၿပာေတာ့ ေမာင္က ကၽြန္မကုိ ထုံးစံအတုိင္းေကာင္းခ်ီးေပးတယ္ ။ ”အရူးမ” တဲ့။ ကၽြန္မႏႈတိခမ္းေလးေတြကုိ ဆူ ေမာင္ၿပန္မေခ်ာ့မခ်င္း စိတ္ေကာက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ေလးေတြ ။ ေပ်ာ္စရာေလးေတြပါပဲ ။ အခုၿပန္ေတြးလုိက္မိေတာ့လည္းကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းေလး ညႊတ္သြားတယ္ ထင္တယ္ ။ ဟုတ္တယ္ ကၽၽြန္မၿပဳံးလုိက္မိတယ္ ။

အိပ္ရာေလးေပၚကဆင္းၿပီး မွန္တင္ခုံေရွ႔ကုိ အားတင္းၿပီး ေလွ်ာက္လုိက္တယ္ ။ ကၽြန္မလည္ပင္းမွာမွဲ႔ေလးတစ္လုံး ။ဆံပင္ေတြနဲ႔ဖုံးေနတဲ့ာကားထဲက ေမာင္ၿမင္သြားတဲ့မွဲံ႔ေလးေလ။ မွန္ထဲမွာ မွဲ႔ေလးကုိၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ အားတင္းၿပဳံးလုိက္တယ္  ။ ေမာင္သိပ္ခ်စ္ခဲ့တဲ့မ်က္၀န္းမုိ႔မုိ႔ေလးေတြေလးအခုရက္ပုိင္းမွာေခ်ာင္က်သြားတယ္။အခုလုိအေၿခအေနမ်ိဳးမွာ ေမာင္ကၽြန္မကုိသာေတြ႔ခဲ့ရင္ ခပ္ညံ့ညံ့ မိန္းမ စိတ္ပ်က္စရာပဲလုိ႔ ေၿပာဦးမွာေသခ်ာတယ္ ။ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကုိ ေယာင္ယမ္းၿပီး စမ္းၾကည့္လုိက္မိတယ္ ။ ေသြ.ေၿခာက္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြ တဆက္ဆက္တုန္ရီ ။ ဟုတ္မွာပါ ။ ေမာင့္ရဲ႔ ခပ္ရွရွ အနမ္းေတြ မရေတာ့တာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ၿပီပဲ ။ ေမာင္နဲ႔အတူဆုံခ်ိန္ေတြဆုိ ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးဗူးေလး အၿမဲေဆာင္ထားရတယ္ ။ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေပၚက ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးေတြကုိ ေမာင့္ရဲ႔ ခပ္ၿပင္းၿပင္းအနမ္းေတြနဲ႕ အၿမဲဖ်က္ဖ်က္ပစ္တတ္လုိ႕ေလ ။ ေမာင္က ႏႈတ္ခမ္းေပၚက ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆး ဖ်က္တဲ့ေနရာမွာေတာ္တယ္။ ေမာင့္ေၾကာင့္ ပ်က္သြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးေတြ

                                                                     ( စ )
ကၽြန္မအခန္းရဲ႕ စားပြဲခုံေလးေပၚမွာ ေဆးေတြ ။ ေသာက္ေဆးေတြ ။ ဟုတ္သားပဲ ။ ကၽြန္မေဆးေသာက္ရမယ့္ အခ်ိန္ေတာင္ေရာက္လာၿပီပဲ ။ ေမာင့္ အေၾကာင္းေတြးလုိက္မိတာ အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ကုန္လြန္သြားခဲ့ၿပီပဲ ။ ေသာက္ေဆးေတြ တင္ထားတဲ့ စားပြဲခုံေလးအနားကုိ ကၽြန္မ အလွဆုံးၿ႔ပဳံးၿပီး ေလွ်ာက္လုိက္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ မနက္ၿဖန္ဆုိတာ ကၽြန္မအတြက္ရွိေနသမွ် အနာဂတ္မွာ ေမာင့္ကုိသတိရေနဖုိ႔နဲ႕ ဆက္ခ်စ္ေနဖုိ႕အတြက္ ကၽြန္မက်န္းမာေရးကုိ ဂရုစုိက္ရဦးမယ္ ။ ကၽြန္မ တက္ၾကြ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆးေသာက္လုိက္တယ္ ။ ေနာက္ၿပီး” ေမာင္တစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ ”ဆုိတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေလးရုိက္လုိက္တယ္ ။ ေမာင့္ဆီကုိ ပုိ႕သင့္ မပုိသင့္ မဆုံးၿဖတ္ရဲတဲ့စိတ္ေတြနဲ႕။  ဖုန္းကုိကုိင္ထားတဲ့ လက္မလက္ေခ်ာင္းကေလးေတြ ေတြေ၀မၿပတ္သားသားတဲ့စိတ္ေတြနဲ႕ ညနက္ထဲ ေအးစက္တုန္ရီလုိ႕ ၊ လႈိက္ခုန္ေမာလုိ႕ ။               ။
                              

မၾကံဳဖူးေသးေတာ့လည္း  ခံစားမႈကရူးရတယ္

တန္ဖုိးထားတတ္သူအတြက္ ၿမတ္နုိးမႈရနံ႔ေတြနဲ႔

ခ်စ္ေသာသူေပးတဲ့  ပါကင္ပစၥည္းေလး

ဖြင့္ရဲ  မဖြင့္ရဲ  တထင့္ထင့္

ေမြးကင္းစ ကေလးနီတာရဲေလးကုိ

လက္ထဲ ကုိင္ေနရသလုိမ်ားလား

ခံစားမႈက တထိတ္ထိတ္ ေသြးခုန္းႏႈန္းက တဒိတ္ဒိတ္

မၾကံဳဖူးေသးေတာ့လည္း ခံစားမႈက

ရူးတယ္ ။            ။

                                          သုမင္းညိဳ

                                 ၂၉ . ၾသဂုတ္လ . ၂၀၁၃ (ၾကာသပေတးေန႔)

                                  ၁၉၀၀ နာရီ ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ။                     ။

အဆက္မၿပတ္ ရြာေနတဲ႔ မုိးေတြဟာ မင္းကုိ သတိရစိတ္ေတြလား
မင္းကုိယ္ေငြ႕ကလြဲလုိ႔ ေႏြးေထြးေအာင္ လုပ္မေပးႏုိင္ေတာ့တဲ့
အခ်မ္းဓာတ္လြန္ကဲမႈေတြနဲ႕ တုန္ရီ
ခ်စ္တဲ့စိတ္ဟာ သစ္ခြပန္းေလးလုိ အၿမင့္ဆုံးမွာပြင့္လန္း
မင္းရယ္သံလြင္လြင္ေလး မၾကားႏုိင္တဲ့ အေ၀းမွာ ငါဟာ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာၿပင္ပ
အခုဆုိ ငါ့အေ၀းတစ္ေနရာမွာ မင္းတစ္ေယာက္ ဘာေတြလုပ္ေနမလဲ
အေနေ၀းကြာမႈမွာ အခု က်ဆင္းေနတဲ့ ၿမဴေတြလုိ  မင္းေ၀၀ါးသြားမွာစုိးမိတယ္
ငါ့ကုိ သတိရပါေစလုိ႔ေတာ႔ ဆုေတာင္းေတြ မၿပဳၿဖစ္ေတာ့ဘူး
က်န္းမာေရးကုိဂရုစုိက္ပါ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းေရးပါ
ငါၿပန္လာတဲ့အခါ မင္းအတြက္ သစ္ခြပန္းပင္ေလး လက္ေဆာင္ယူလာခဲ့မယ္
မင္းၿမတ္ႏုိးပါ အသက္လုိတန္ဖုိးထားပါ သစ္ခြင့္ပြင့္ေလးေတြကုိ
ေကသာဦးမွာ အၿမတ္တႏုိး ပန္ဆင္ပါ ယုယပါ ေႏြးေထြးပါ
ငါဟာ မင္းကုိ ခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အသက္ဆက္ေနရတဲ့ သစ္ခြပင္ေလးတစ္ပင္ေပါ့
ၿမန္မာၿပည္ရဲ႕ တစ္ေနရာမွာ ။          ။
                              

မေပ်ာ္ဘူးလုိ႔ေၿဖမယ္ ဒါေပမယ့္ ေပ်ာ္ေနပါတယ္

ပုရိသ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကၽြန္မကုိ ဒီပတ္၀န္းက်င္ ဒီအသုိင္းအ၀န္းထဲမွာ
ေပ်ာ္ေနလားလုိ႕ေမးခဲ့ရင္ မေပ်ာ္ပါဘူးရွင္ရယ္ဆုိတာ ကၽြန္မ ေၿဖေၿဖေနက်စကားပဲေလ
သိစိတ္က မေပ်ာ္ပါဘူးလုိ႔ ေၿဖလုိက္မိေပမယ့္ မသိစိတ္ထဲမွာေတာ့ သာယာမိ ေက်နပ္မိ ေပ်ာ္ေနမိတယ္
ဖေယာင္းတုိင္တစ္တုိင္ဟာ အပူမီးမွာေပ်ာ္သလုိလား ေရခဲတုံး ေနပူမွာေပ်ာ္သလုိလား မသိေပမယ့္
ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္ေနတာပါပဲ ဘာလုိ႔မေပ်ာ္လဲဆုိတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ အေၿဖက ဘ၀ဆုိတာ
ဒီလုိပါပဲတုိ႔ ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ ေတာ္ရာမွာ ေနရဆုိတဲ့ စကားပုံေတာင္ရွိေသးတာပဲ တုိ႕႔ ခပ္လြယ္လြယ္
ေၿဖလုိက္တာပါပဲ မလြယ္ပဲ ခက္ေနတာက ဘ၀မွာအနည္းဆုံး တစ္ေခါက္ၾကဳံနုိင္တယ္ဆုိတဲ့
ကံေကာင္းၿခင္း အခြင့္အေရး အခြင့္အလမ္းပဲ အဲဒါေလး လက္ဆုပ္ကုိင္မိတဲ့တစ္ေန႕႔ေတာ့
ကၽြန္မဒီပတ္၀န္းက်င္ထဲက ရုန္းထြက္ေကာင္း ရုန္းထြက္ၿဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္ သိပ္ေတာ့လည္း
မေသခ်ာမႈေတြထဲက တစ္ခုခုပါပဲေလ ကၽြန္မလည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ မိခင္စိတ္ထားၿပီး သားေမြး
သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေလးတစ္ခုတည္ေထာင္ၿပီး ဘ၀ကုိ ၾကည္နူးစြာၿဖတ္သန္းခ်င္ေသးတာေပါ့ေလ
ဘ၀ဆုိတာ ကုိယ္ၿဖစ္ခ်င္သလုိ ၿဖစ္မလာတတ္ဘူးလုိ႔ဆုိလုိက္္ရင္ ကၽြန္မက အရမ္းကုိ ေပ်ာ့ည့့ံတဲ့
စိတ္မခုိင္တဲ့ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေကာင္းဆုံးဆင္ေၿခမ်ား ၿဖစ္သြားမလားမသိဘူးေနာ္
ေသခ်ာတာကေတာ့ အဆင္မေၿပလည္း ေၿပရမယ္ မေပ်ာ္လည္းအတတ္နုိင္ဆုံး ကၽြမ္းက်င္စြာ
ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရမယ္ မရယ္ခ်င္လည္း ဆြဲေဆာင္အားၿပင္းစြာ ရယ္ေမာ ညိႈ႔ယူႏုိင္ရမယ္
ကၽြန္မရတဲ့လစာလား ကၽြန္မသုံးရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းနီဖုိးတုိ႔ ၀င္လာတဲ့ ေခၚဆုိမႈေတြကုိ ၿပန္အီရတာတုိ႕႔႔႔
အၿမဲ၀တ္ရတဲ့ လိင္ဆြဲေဆာင္မႈအၿပင္စား အ၀တ္စားဖုိးေတြေတာင္ မ၇ွိပါဘူး ဒါေပမယ့္ တုိးတက္
ေခတ္မီေနတယ္ဆုိတဲ့ ဂလုိဘယ္ေခတ္ၾကီးဆုိတာရယ္ ဂုဏ္သေရရွိတုိ႔ မ်က္နွာဖုံးစြပ္ဆုိတာေတြကုိေတာ့
ကၽြန္မ အေ၀းၾကီးမွာ ခ်န္ထားေမ့ၿပစ္ေလွာင္ရယ္ရဲတယ္ သိလား တစ္ေယာက္ေယာက္ကေမးလာရင္
မေပ်ာ္ဘူးလုိ႔ ေၿဖလုိက္မယ္ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ပါတယ္ ။ ။

သုမင္းညိဳ
၂ ၁ . ၄ . ၂ ၀ ၁ ၁
၁ ၁ း ၄ ၅ န ာ ရီ
ၿပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕နယ္